Była to
decyzja dość nagła i spontaniczna, ale świeżo po lekturze
książek o przygodach Tsatsikiego i jego zakręconej Mamuśki
postanowiłam zwiedzić Sztokholm śladami tej zakręconej rodzinki.
Jak zwykle się nie zawiodłam, Sztokholm za każdym razem mnie
zachwyca i ciągle w tym mieście odkrywam coś nowego, nie zważając
ile razy już tutaj byłam i ile czasu spędziłam.
Zapewne nie będzie niczym
zaskakującym, jeśli zaproponuję spacer zacząć od adresu (1)
Dalagatan 46, czyli kamienicy, w której mieszkała Astrid Lindgren.
Dla mnie to jest stały punkt każdej mojej wizyty w Sztokholmie,
jakbym odwiedzała dobrą znajomą. Z drugiej strony to najbardziej
rozpoznawalna szwedzka pisarka, a szczególnie jako autorka książek
dla dzieci, więc pasuje do spaceru śladami książek o Tsatsikim.
Kiedy już znajdziecie się pod
mieszkaniem Astrid Lindgren, to po drugiej stronie ulicy znajduje się
(2) Vasaparken czyli park Wazów, na który miała widok z okien
swojego mieszkania.
Park Wazów pojawia się kilka razy w
serii o Tsatsikim. Pierwszy raz ma to miejsce w książce Tylko
Tsatsiki. Tsatsiki i jego przyjaciel Per przed rozpoczęciem
trzeciej klasy ćwiczą bycie dużym, do czego zaliczają się
samodzielne powroty ze szkoły do domu, robienie sobie kanapek i
odwiedzanie domu towarowego. Chłopcy wpadają na pomysł aby po raz
pierwszy opuścić dzielnicę w której mieszkają i jako cel swojej
wycieczki wybierają właśnie Park Wazów.
Teraz w zależności od tego co kto
lubi można przejść przez park albo wzdłuż parku ulicą Odengatan
do (3) Sankt Eriksplan czyli Placu Świętego Eryka.
Samodzielna wycieczka do innej
dzielnicy niespodziewanie zamienia się w akcję szpiegowską. Po
kradzieży parasola, który mógł być zamaskowanym karabinem
maszynowym, chłopcy uciekają w stronę placu Sankt Eriksplan, a
następnie odbijają w boczną ulicę i ukrywają się w bramie.
Z placu przechodzimy w ulicę (4) Sankt
Eriksgatan, czyli ulicę Świętego Eryka, która na chwilę zmienia
się w (5) Sankt Eriksbron, czyli most Świętego Eryka, by znów
zmienić się w ulicę. Most i ulica to trasa, którą nasi
bohaterowie śledzili starszą panią, a następnie trasa ucieczki z
parasolem, tylko w odwróconej kolejności. Sankt Eriksgatan to też
ulica, przy której mieszkał Per Hammar.
Za mostem znajdujemy się w dzielnicy
Kungsholmen, czyli głównym miejscu akcji książek, szczególnie na
początku serii, kiedy Tsatsiki rzadko ją opuszczał.
Proponuję skręcić w prawo w ulicę
Alströmergatan, a następnie w lewo w (6) Arbetargatan, czyli ulicę
Robotniczą. To jest z kolei adres zamieszkania Mortena, nazywanego
również Mortenem Zasikanym Szczurem.
Idąc prosto dochodzi się do
skrzyżowania z Sankt Göransgatan, czyli ulicę Świętego Jerzego.
Przy skrzyżowaniu pod adresem Sankt Göransgatan 75 znajduje się
(7) Kungsholmens Skola, czyli szkoła podstawowa. Myślę, że to
właśnie do tej szkoły chodzi Tsatsiki.
Proponuję z Arbetargatan skręcić w
lewo w Sankt Göransgatan i pójść w dół ulicy. Po drodze
przejdziemy przez skrzyżowanie z Sankt Eriksgatan. Niedaleko
skrzyżowania, a konkretnie patrząc w stronę mostu Świętego
Eryka, po prawej stronie ulicy znajduje się (8) McDonalds. Jest to
najbliższy parku McDonalds, więc to pewnie tutaj Tsatsiki zabrał
Marię Grynwall na randkę w książce Tylko Tsatsiki.
Na końcu ulicy Świętego Jerzego
znajduje się (9) Kronobergsparken, czyli park, przy którym mieszkał
Tsatsiki, a konkretnie na (10) Parkgatan, czyli ulicy Parkowej, która
będzie znajdować się po lewej stronie parku.
Niestety nie znalazłam kamienicy z
numerem 9, pod którym miał mieszkać Tsatsiki i Mamuśka.
Jeśli się cofnąć ulicą
Kronobergsgatan i skręcić w prawo w Drottningholmsvägen, to przed
stacją metra Friedhemsplan znajduje się dom towarowy (11) Åhléns,
przed którym spali bezdomni Suneta i Florin, którym Tsatsiki pomógł
razem z Mamuśką w książce Tsatsiki i Per. Z drugiej strony
dom handlowy to nie jest jakaś szczególna atrakcja i można
spokojnie pominąć ten punkt.
A teraz spróbuję odtworzyć trasę z
dziewiątego maja z książki Tsatsiki i Mamuśka, kiedy to
nasz bohater razem z dziadkiem świętowali dzień, w którym
Tsatsiki nauczył się chodzić.
Dziadek odebrał Tsatsikiego ze szkoły,
więc zapewne szli ulicą świętego Jerzego, a potem skręcili w
prawo w ulicę Świętego Eryka lub w Kronobergsgatan. Jako że ta
druga idzie wzdłuż parku i krzyżuję się z ulicą Parkową, przy
której był ostatni przystanek, proponuję się cofnąć i iść do
końca prosto, a następnie skręcić w lewo Hantverkargatan. Patrząc
przed siebie widać wieżę z trzema koronami. Jest to wieża (12)
ratusza, który znajduje się na końcu ulicy tuż przed mostem.
Warto poświęcić chwilę i pójść do parku za ratuszem, widok na
panoramę miasta zdecydowanie jest tego wart, nawet w lutym. A jeśli
będziecie tam w cieplejszym miesiącu, to może warto zastanowić
się nad piknikiem?
Dalej prosto przez most Stadshubron, a
następnie w prawo w ulicę Tegelbacken i znowu odbić w prawo w
Strömgatan. To pewnie przy tym (13) bulwarze Tsatstiki łowił ryby.
Trochę dziwne wydawało mi się łowienie ryb w centrum miasta, czy
ktoś tak naprawdę robi? Jednak podczas tego spaceru widziałam pana
z wędką, więc tym bardziej jestem pewna, że to właśnie o to
miejsce chodzi.
Po prawej stronie widać budynek
szwedzkiego Parlamentu, czyli Riksdagshuset.
Idąc prosto dochodzi się do Gustav
Adolfs Torg, czyli skweru, który przyjął imię po królu Gustawie
II Adolfie. Przy skwerze znajduje się (14) Kungliga Operan, czyli
Opera Królewska, gdzie Tsatsiki z dziadkiem tradycyjnie zjedli lunch
w restauracji mieszczącej się w tym samym budynku.
Naprzeciwko Kungliga Operan znajduje
się (15) Ogród Królewski Kungsträdgarden, w którym Tsatsiki
nauczył się chodzić.
Proponuję przejść przez cały park i
dojść do ulicy Hamngatan i skręcić w lewo. Idąc w stronę
centrum po prawej stronie znajduje się (16) NK, czyli dom towarowy
Nordiska Kompaniet, gdzie Tsatsiki razem z babcią zakupił garnitur
i prezent urodzinowy dla Marii Grynwall w książce Tsatsiki i
Mamuśka. Na końcu ulicy znajduje się (17) Sergels Torg, gdzie
jest jedno z wejść do stacji metra T-centralen oraz Kulturhuset,
czyli Dom Kultury. To tutaj Tsatsiki poznał „najfajniejszą
dziewczynę świata” - Elin Połykaczkę Ognia, z którą
zeswatał Borówę w pierwszej książce z serii.
Stojąc u góry schodów przy Sergels
Torg i patrząc w stronę Kungsholmen widać (18) dom towarowy Åhléns
przy ulicy Klarabergsgatan. To w nim kradli Stoffe i Robin, starsi
chłopcy, z którymi Tsatsiki spędzał czas po lekcjach po tym jak
poważnie pokłócił się ze swoim przyjacielem Perem Hammarem w
książce Tsatsiki i Retzina.
To koniec spaceru śladami książek o
Tsatsikim. Spacer kończy się przy Sergels Torg w centrum miasta,
stąd można bez problemu przesiąść się do metra i dojechać do
dowolnej dzielnicy Sztokholmu, albo wybrać się na spacer po Gamla
Stan, czyli starym mieście, jeśli ktoś jeszcze tam nie był.
Muszę przyznać, że odkryłam
dzielnicę Kungsholmen na nowo, wcześniej byłam tutaj zwiedzając
Sztokholm śladami Millennium – Stiega Larssona i Mikaela
Blomkvista, o czym możecie przeczytać tutaj.
I sam Sztokholm odkryłam na nowo.
Wcześniej zwiedzałam miasto śladami Astrid Lindgren (o tym tutaj),
ostatnio śladami Millennium, a teraz śladami Tsatsikiego. I za
każdym razem znajduję coś nowego w tym mieście i nie mogę się
nim znudzić ani nasycić. Z kolei największym odkryciem podczas
tego spaceru był dla mnie budynek ratusza i widok z parku za nim.
Panorama miasta zapiera dech w piersiach.
Nie mogę się doczekać, kiedy znowu
wrócę do Sztokholmu. Kolejny spacer inspirowany szwedzką
literaturą jest w przygotowaniu. Nawet jeśli nie jestem ciałem w
Sztokholmie, to zdecydowanie jestem tam myślami.
autor:
Moni Nilsson
tytuł:
Tsatsiki i Mamuśka
tłumaczenie: Barbara Gawryluk
wydawnictwo: Zakamarki
rok wydania: 2016
tytuł oryginalny: Tsatsiki och Morsan
rok pierwszego wydania: 1995
tłumaczenie: Barbara Gawryluk
wydawnictwo: Zakamarki
rok wydania: 2016
tytuł oryginalny: Tsatsiki och Morsan
rok pierwszego wydania: 1995
autor:
Moni Nilsson
tytuł:
Tsatsiki i Tata Poławiacz Ośmiornic
tłumaczenie: Barbara Gawryluk
wydawnictwo: Zakamarki
rok wydania: 2018
tytuł oryginalny: Tsatsiki och Farsan
rok pierwszego wydania: 1996
tłumaczenie: Barbara Gawryluk
wydawnictwo: Zakamarki
rok wydania: 2018
tytuł oryginalny: Tsatsiki och Farsan
rok pierwszego wydania: 1996
autor:
Moni Nilsson
tytuł:
Tylko Tsatsiki
tłumaczenie: Barbara Gawryluk
wydawnictwo: Zakamarki
rok wydania: 2016
tytuł oryginalny: Bara Tsatsiki
rok pierwszego wydania: 1997
tłumaczenie: Barbara Gawryluk
wydawnictwo: Zakamarki
rok wydania: 2016
tytuł oryginalny: Bara Tsatsiki
rok pierwszego wydania: 1997
autor:
Moni Nilsson
tytuł:
Tsatsiki i miłość
tłumaczenie: Barbara Gawryluk
wydawnictwo: Zakamarki
rok wydania: 2014
tytuł oryginalny: Tsatsiki och kärleken
rok pierwszego wydania: 1999
tłumaczenie: Barbara Gawryluk
wydawnictwo: Zakamarki
rok wydania: 2014
tytuł oryginalny: Tsatsiki och kärleken
rok pierwszego wydania: 1999
autor:
Moni Nilsson
tytuł:
Tsatsiki i Retzina
tłumaczenie: Barbara Gawryluk
wydawnictwo: Zakamarki
rok wydania: 2016
tytuł oryginalny: Tsatsiki och Retzina
rok pierwszego wydania: 2001
tłumaczenie: Barbara Gawryluk
wydawnictwo: Zakamarki
rok wydania: 2016
tytuł oryginalny: Tsatsiki och Retzina
rok pierwszego wydania: 2001
autor:
Moni Nilsson
tytuł:
Tsatsiki i Per
tłumaczenie: Barbara Gawryluk
wydawnictwo: Zakamarki
rok wydania: 2017
tytuł oryginalny: Tsatsiki och Hammarn
rok pierwszego wydania: 2015
tłumaczenie: Barbara Gawryluk
wydawnictwo: Zakamarki
rok wydania: 2017
tytuł oryginalny: Tsatsiki och Hammarn
rok pierwszego wydania: 2015
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz